Vergis je niet! Dit is geen reisblog met tips en tricks over Zuid-Afrika. Wat je kan verwachten is een soort dagboek waarin ik deels mijn persoonlijk verhaal en deels mijn impressies zal neerpennen over een land dat me -nu nog- volledig onbekend is. Ondertussen is dit niet mijn eerste verre reis. Na mijn studie Journalistiek ben ik Australië en een deel van Azië gaan verkennen. Toen had ik steeds de nood om mijn belevingen zo fanatiek te delen dat velen er ongeduldig van werden. Bepaalde gebeurtenissen, plekken of ervaringen kunnen een uniek sentiment opwekken dat je gewoonweg niet kan overbrengen ook al blijf je er maanden over doorratelen. Toch betrap ik mezelf erop dat ik te weinig terugdenk aan dat soort momenten, alsof ik ze niet genoeg koester. Dan lijken het net dromen die je je plots weer kan herinneren. Daarom dus deze blog. Lezen maar!
Als afsluiter had ik graag mijn algemene ervaring gedeeld. De reis door Zuid-Afrika was overwegend euforisch voor mij aangezien de uitgestrekte landschappen en kustlijnen simpelweg adembenemend zijn. Maar Zuid-Afrika draagt een vers litteken met zich mee waarvan de consequenties nog steeds helder zichtbaar zijn. Sloppenwijken en Saint-Tropezachtige...
Een lsd-trip is er niets tegen wanneer de zon laag aan de horizon op het water schittert. De reflectie van het licht en het omringende groen bieden een extatische ervaring. Drijvend op de Kariega rivier worden mijn zintuigen verwend van onbeschrijflijke taferelen. Een zeearend die een vis stevig in zijn greep heeft. Niala's die loeren vanuit de...
Een kustlijn aan lege golven. We reden vanuit de bossen van Tsitsikama naar het langverwachte, fameuze Jeffreys Bay. Toen we hier aankwamen was het eerste dat ik dacht 'Waar zijn al die surfers?'. Voor de Zuid-Afrikanen is het blijkbaar te koud om te surfen. Tussen mei en augustus is het nochtans hoogseizoen wanneer de wind offshore waait en de...
Na de anticlimax in Knysna begon ik stiekem heel hard uit te kijken naar Jeffreys bay. Ik kan er gewoonweg niets aan doen maar ik sta al zo lang in de startblokken om een fatsoenlijke golf te surfen. Niet alleen daarom maar we zijn simpelweg mensen die van de zee houden. Elke kustlijn dat we passeren weergalmt het van 'Waaaaauww!'-klanken...
Na de bush safari's, bivaktenten en buitengewoon mooie natuur reden we naar een klein stadje genaamd Knysna. Dat bevindt zich in feite rondom een meer dat uitmondt in de Indische Oceaan. Je spreekt het uit als [naaisna] . Niet dat het ons iets kan schelen want we vonden er helemaal niets aan. Om het brut te zeggen was dit simpelweg een domper....
We reden tussen de rotsen, gebergtes, graslanden, fynbos, struisvogelboerderijen, sloppenwijken, victoriaanse huizen en tenslotte ook wijngaarden. Onze reis bestaat overwegend uit kustgebied maar drie dagen geleden namen we de auto richting het binnenland.
De afgelopen dagen waren een overvloed aan indrukken en impulsen waardoor de dag dat ik het vliegtuig nam heel ver weg leek. Het contrast tussen het grauwe, drukke stadsleven en de uitgestrekte, kleurrijke natuur was ook even wennen. Dat brengt dan weer existentiële crisissen en dagdroomsessies teweeg in mij. Niet dat dat iets negatief is aangezien...
Lichtelijk beschaamd stapten we deze ochtend de iconische rode dubbeldekker bus op. Iedereen kent hem wel: de rode citytourbus die door bijna alle grootsteden rijdt over de hele wereld. Kortom de meest toeristische attractie die je je kan inbeelden als je aan citytrippen denkt. Dat stond er op de planning voor vandaag.
Vanochtend namen we de boot vanuit de Nelson Mandela-gate in de haven van Kaapstad naar het beruchte Robbeneiland. Eens aangekomen in Robbeneiland had ik wat schrik dat er voortdurend een soort lugubere sfeer zou hangen. Ik wist dat het als gevangenis diende voor de anti-apartheidstrijders (enkel de zwarten leerde ik later), waaronder Nelson...
Deze morgen zette mijn mama, pluspapa, pluszusje en ik voor het eerst een stap in Kaapstad. Buiten een beetje stress op de luchthaven van Schiphol en het walgelijke eten (niet vliegen met Lufthanza) in het vliegtuig ging alles vlekkeloos. Pascal, mijn pluspapa, had schrik dat we problemen zouden krijgen met de douane. De meest plichtsbewuste man...
Hallo! Sofie is de naam. Kort samengevat ben ik de meest dromerige perfectionist die je u kan inbeelden. Geloof mij, deze twee eigenschappen zijn moeilijk te combineren!