Regenwormen in Kaapstad

Deze morgen zette mijn mama, pluspapa, pluszusje en ik voor het eerst een stap in Kaapstad. Buiten een beetje stress op de luchthaven van Schiphol en het walgelijke eten (niet vliegen met Lufthanza) in het vliegtuig ging alles vlekkeloos. Pascal, mijn pluspapa, had schrik dat we problemen zouden krijgen met de douane. De meest plichtsbewuste man die ik ken. Het moest net bij hem gebeuren dat zijn handbagage werd tegengehouden voor verdere inspectie 'Mag ik even in je tas kijken'. Toen ze het spel Regenwormen onderaan zijn zak vonden werd alles duidelijk. Dat is een gezelschapsspel met vele dobbelstenen en stenen latjes. Blijkbaar reageren die materialen wel vaker negatief op de security check. Wat een opluchting! 

Eens geland in Kaapstad vlogen we (bijna letterlijk dan) mijn tweelingzus in de armen. Al snel was ik zeer bewust van het litteken dat dit land met zich meedraagt. Blank is rijk, zwart is arm. Dat was toch mijn eerste perceptie. We reden voorbij alle soorten wijken; van sloppenwijken tot de grootste villa's. Die kloof werd ons fysiek getoond. Zo expliciet had ik dat nog nooit ervaren. 

De eerste vier nachten zullen we verblijven in Camps Bay, blijkbaar het Saint-Tropez van Kaapstad zodat we ten volle kunnen genieten van ons witte geprivilegieerde leven. Zo voelt het toch een beetje alleszins. Niet dat we daarom niet kunnen genieten van het prachtig landschap.