Tsitsikamma

De hartverwarmende oceaan 

Na de anticlimax in Knysna begon ik stiekem heel hard uit te kijken naar Jeffreys bay. Ik kan er gewoonweg niets aan doen maar ik sta al zo lang in de startblokken om een fatsoenlijke golf te surfen. Niet alleen daarom maar we zijn simpelweg mensen die van de zee houden. Elke kustlijn dat we passeren weergalmt het van 'Waaaaauww!'-klanken in onze auto. Ik wil niet poëtisch gaan doen maar ik kan echt uren staren naar de beweging van de golven.

Dat gemis bracht ons een dag naar Robberg, een natuurreservaat aan zee waar je oogverblindende wandelingen kan maken. Na die eerste echte teleurstelling was dat ongetwijfeld wat we nodig hadden. De Afrikaanse winterzon in onze rug en de hoge hellingen in onze benen deden ons deugd. De geur van de zeehonden dan weer iets minder. Een verschrikkelijke stank maar een waar genot voor het oog. Honderden spelende zeedieren in het helderblauwe zeewater.

Tsitsikamma

Onze volgende verblijfsbestemming bevond zich diep in de bossen van het nationaal park Tsitsikamma. Net als Knysna behoort dat tot wat ze hier de Gardenroute noemen. Deze route ontleent zijn naam aan de prachtige natuur en uitzichten. De wegen waren gelukkig niet te drassig want onze huurauto is absoluut niet gemaakt voor deze avontuurlijke routes. Een klein deel van Tsitstikamma is duidelijk onderworpen aan de houtindustrie maar het natuurgebied is voor een groot deel ook beschermd.  

Eens aangekomen waren we allen verbijsterd. Het terras van onze chalet was deels over een vallei heen gebouwd. Tsitsikamma betekent letterlijk 'plaats van veel water'. Het water vindt doorheen het beboste heuvellandschap een weg naar de zee in de vorm van kloven, valleien en riviertjes. Ik heb ze niet geteld maar er waren verscheidene bruggen waar je de diepe stromingen van het water kon bewonderen. 

Blackwater tubing

In principe is 'tubing' dobberen op het water in een knalgele, opblaasbare band. Gezien de temperaturen van de afgelopen twee weken stond niemand hiervoor te springen. Gelukkig waren de weergoden ons goed gezind. Het ziet er belachelijk komisch uit maar wel ontzettend vermakelijk. We baande ons een weg op de Stormsrivier vlak door Tsitsikamma met behulp van deze banden. Onderweg sprongen we ook van kliffen en door de verschillende, natuurlijk stromingen ging het best vlot. Dubbel geplooid dreven we op een ijskoude, roodzwarte rivier. De enige manier om deze heimelijke plekken diep in de bossen te ontdekken. De wetsuits zorgden ervoor dat we niet blauw zagen aan het einde van de rit. Al zagen onze handen oranje in het water. Het water is letterlijk een soort thee van de bladeren die in de rivier belandden. Dat in combinatie met de lage Ph-waarde zorgt voor de donkere kleur. Er wordt gezegd dat zwemmen in het water goed voor je is maar dat kan ik jammer genoeg nog niet beamen.