Over mezelf

Exact een maand geleden ben ik 27 jaar geworden. Normaal gezien ervaar ik verjaardagen niet noodzakelijk als een scharniermoment. Maar deze keer overviel me iets. Tijdens het openen van de fles schuimwijn, die trouwens een vriendin had meegenomen vanuit haar families wijngaard, bleken heel wat onzekerheden weg te vliegen net als de bubbels die uit de fles ontsnapten. Niet dat ik een onzeker karakter heb, want ik heb best wel een groot 'je m'en fou'-gehalte. Ouder worden leek me nooit fijn, maar ik kwam tot het besef dat het me perspectief geeft. Soms durf ik wel eens diep in mijn gedachten te graven en te piekeren over dingen waar ik helemaal geen controle over heb, maar wie niet op deze leeftijd? Anders komt die midlifecrisis wel later.

Geïnspireerd door mijn tweelingzus ben ik na mijn studie Journalistiek gaan reizen. Na de downunder in Australië kwam ik doorwille van mijn zus haar surfobsessie in de Filippijnen terecht en daarna in Indonesië. Op die manier heb ik ook kennis gemaakt met surfen. Aangezien het een sport is dat je maar op weinig plekken kan beoefenen was ik plots liever ver van huis. Dat bracht me ertoe om voor een tweede keer te vertrekken en bijna een jaar te verblijven op een klein surfeilandje in het Oosten van de Filippijnen. Volledig omvergeblazen door mijn eerste ervaring daar was dit zeker een van de impulsiefste beslissingen die ik ooit gemaakt heb. Zoveel aspecten in mijn leven waar ik jaren tijd en energie ingestoken had, had ik allemaal de rug toegekeerd. Een rijke ervaring, maar ongetwijfeld ook een leerschool. Mijn zus vertelde me nog vlak voor mijn vertrek 'Sofie, neem eerst een moment voor jezelf en schrijf op wat voor jou belangrijk is in het leven'. Mijn koppige karakter was ervan overtuigd dat het leven me altijd goed gezind zou zijn, maar toch verdween de grond even onder mijn voeten toen ik weer terugkwam. Mijn verwachtingen stemden gewoonweg niet overeen met mijn eigen waardes. Avontuurlijk ingesteld als ik ben vergat ik wie ik was als ik niet op een tropisch eiland zou leven. Daardoor heb ik mezelf gevonden, maar ook weer verloren. Ik had geen perspectief meer omdat er geen langetermijndenken was of stabiliteit. Zaken die ik naast reizen hoog in het vaandel draag. Die balans probeer ik nu te vinden, en die balans is voor mij -naast het wegvallen van onzekerheden- volwassen worden.